Mój dobry anioł

Po raz pierwszy w swoim życiu wzięłam udział w polowaniu na wyjątkowe Candy. Między innymi na cudownego anioła u Agaphci, autorki blogu sztuka w moim domu. Nie udało mi się w losowaniu ale anioła dostałam za wpisany pod postem komentarz. Agaphcia napisała: wybralam jedna osobe, poniewaz po przeczytaniu komentarza caly czas o tym myslalam. Jakos szczegolnie utkwil mi w pamieci choc bardzo niezamierzenie... Moze dlatego, ze ja sama najbardziej na swiecie boje sie samotnosci.... 

Obiecałam, że po otrzymaniu anioła napiszę o tym, skąd taki wpis.
Moja częsta samotność  jest rezultatem naturalnego biegu zdarzeń w życiu. Nie wynika z braku bliskich i kochających  Moje córki są już dorosłymi kobietami. Dorosłymi w znaczeniu metryki bo tej dojrzałej kobiecości właśnie zaczynają się uczyć. Mogę im w tym pomóc ale nie mogę za nie się uczyć. Muszą same zdobywać różne doświadczenia życiowe, z których buduje się dorosłość. Przeszłam więc od pełnej chaty do pustego gniazda. 
Małżeństwo po dziewiętnastu latach się rozpadło. Zakochałam się ponownie pięć lat temu i mam u boku cudnego faceta. Musieliśmy pogodzić nasze zawodowe układy z nową sytuacją, nasze miejsca pracy dzieli 80 kilometrów. To nie jest łatwe i wymaga wielu kompromisów. Do tego dochodzą jeszcze częste wyjazdy służbowe. Zdarza się więc, że zasypiam sama w pustym domu.  Noc, ciemność i samotność powodują, że martwię się o wszystkich i miewam koszmary senne. Zawsze wydaje mi się, że  jak są blisko mnie, to nic złego się nie stanie. A jak daleko- to wszystkie nieszczęścia świata ich dopadną. Teraz mam anioła, który będzie czuwała nad ich bezpieczeństwem i moim spokojnym snem. 

A na dodatek jest przecudnej urody. Dziękuję Ci Agaphciu z całego serca!